Ik ben geboren in 1954 in Helmond, Oost-Brabant, een kort na de oorlog arme stad met verouderde industrie. De stad kreeg een koloniale erfenis te verwerken met de instroom van Molukkers (Keiezen). In de jaren zestig kreeg de stad de gastarbeiders uit de Mediterrane landen, eerst vaak alleenstaand, te werken. Ik heb daardoor leren zien hoe armoede en de onderste arbeidersklasse doorwerken in de samenleving, maar ook hoe belangrijk een staat is die toeziet op herverdeling van inkomen en vermogen. Ik heb geprobeerd mijn bijdrage daaraan te leveren onder meer door zeven jaren te werken voor de ombudsman gemeente Den Haag. Het was daar vooral de onderkant van de samenleving die zijn heil zocht in de klachtenprocedure. De ombudsman zie ik als de buitenboordmotor van de overheid om wantoestanden aan te kaarten. Hoe hard dat nodig is blijkt wel uit het schandaal van de toeslagen.
Sinds 1982 ben ik lid van de PSP en nu vanaf 1990 van Groenlinks. Deze partij heeft in zich om een balans te zoeken in groen beleid (klimaat, milieu, behoud van de aarde) en haar sociale kant (opkomen voor zelfkant van de samenleving, de kleinere portemonnee, schuldenproblematiek, mensen die vermorzeld worden door markt en overheid, vluchtelingen). Die balans is er niet vanzelfsprekend maar vraagt steeds weer aandacht.
De pacifistische kant van GL is niet meer zo zichtbaar maar door de oorlog in Oekraïne is die discussie weer hartstikke actueel geworden.
GL heeft ervaring met besturen en dat is belangrijk omdat samenwerking met andere partijen dat soort vaardigheden vereist. En samenwerking is nodig in de Nederlandse politiek, vooral aan de linker kant, om op die manier iets van de grond te krijgen en een tegenmacht tegen rechts te zijn.
Samen met andere groenlinksers hier in de stad maar ook daarbuiten wil ik me inzetten voor een sterke linkse samenwerking die tegenwicht kan bieden tegen het marktdenken dat vooral de Rutteregeringen hebben opgelegd. Denken dat de markt het wel oplost, doet vooral meer geld naar de allerrijksten toestromen ten koste van de onderkant van de samenleving. Links is samen met vakbonden dé politieke factor om de misleiding door het actuele populisme tegen te gaan, dat vooral kiezers misleidt en met oneliners oplossingen aanpraat die niet werken. Ik wil de nadruk leggen op de slachtoffers van de rutte-regeringen en de schuldenindustrie, de mensen met een kleine of géén portemonnee.