Er was eens een regio die in een dichtbevolkt en economisch belangrijk gebied lag. Deze regio was ook mooi, had een weelde aan groen dat ook wel het groene goud werd genoemd. Het was daarom, ondanks de drukte, prettig om er te wonen, te ontspannen in het groen, te genieten van de polders. De mensen in deze regio waren daarom erg rijk. Toen er klachten kwamen over de drukte op de asfaltwegen, er reden wel erg veel auto´s, besloot men te proberen wat te doen aan de hoeveelheid auto´s door hoogwaardig openbaar vervoer te realiseren, de RijnGouweLijn, maar ook door te investeren in nieuw asfalt: de RijnlandRoute. De vraag of dat asfalt wel nodig zou zijn werd wel gesteld maar nooit goed beantwoord. Ook is nooit serieus een poging gedaan om het autogebruik terug te dringen. En dat terwijl deskundigen aangaven dat extra asfalt nu juist niet helpt in het terugdringen van het autoverkeer en de problemen van te grote drukte op de wegen.

Na jaren praten, ontwerpateliers, onderzoek en berekeningen bleven twee mogelijkheden over: ofwel  de weg zou door de polders en Voorschoten en  langs de Stevenshof worden aangelegd, de Zoeken naar Balansvariant, ofwel ondergronds door Leiden, de ChurchillAvenue.  De Zoeken naar Balansvariant vernielt  waardevolle weidevogelgebieden in de polders,  splijt het dorp Voorschoten en zet de bewoners van dit dorp en de Leidse wijk de Stevenshof  in de stank en herrie, vernietigt groen, en heeft tot gevolg dat vele huizen en bedrijven moeten worden afgebroken. De ChurchillAvenue zou wel het groen en de polders beschermen en zou voor de leefomgeving veel beter zijn. Als er dan toch een weg zou moeten worden gekozen, zou deze de betere keuze zijn. Beide wegen zouden wel honderden miljoenen euro´s gaan kosten, zo niet het miljard overschrijden. Nog steeds was niet duidelijk wat de echte kosten uiteindelijk zouden zijn.

Ondertussen  begon het geld in het rijke land Nederland op te raken. Drastische bezuinigingen werden aangekondigd, de basisvoorzieningen stonden op het spel, de vraag kwam op wat werkelijk van waarde is, wat het waard is om voor te knokken. Ook bleek dat de provincie Zuid-Holland een te vieze lucht heeft, en dat hier nodig wat aan moet gebeuren om de kwetsbare groepen, kinderen en ouderen, te beschermen. Ook dat is welvaart: leven in een gezonde omgeving. Bovendien liet onderzoek  zien dat mensen gewoon groen nodig hebben in hun buurt, voor hun gezondheid en hun welbevinden. Men zou dus  zeggen dat voor het welbevinden en de welvaart en voor het huishoudboekje  zou worden gekozen voor  een drastische afname van het autoverkeer, onder andere door het verbeteren van het openbaar vervoer,  voor het eenvoudig en goedkoop verbeteren van de doorstroming op de route of,  indien nodig en betaalbaar, een weg die het minste onze welvaart aantast.

Maar alles van waarde is weerloos.

Op een kwade dag diende de realiteit zich aan: Op dinsdagavond 15 mei maakte de provincie Zuid-Holland bekend dat zij heeft gekozen voor de variant Zoeken naar Balans, en gaf daar de cynische toevoeging  Optimaal aan.  Dit  is de slechtste keuze. Men zegt dat deze onze welvaart, uitgedrukt in geld, zal moeten waarborgen, wat al wordt betwijfeld, maar onze welvaart, uitgedrukt in gezondheid en welbevinden, zal er ernstig door worden aangetast. En ook de polders, de dieren die er leven, de bomen en het overige groen die zich niet kunnen verweren,  ook geen bestuurlijke druk kunnen uitoefenen, hebben verloren. En dit gaat ons ook nog eens honderden miljoenen euro’s kosten die we beter hadden kunnen gebruiken voor een gezonde, rechtvaardige en groene samenleving. Van het budget voor het openbaar vervoer gaat  dan weer geld af, dat hoeft bij nader inzien niet optimaal te zijn. Dat  geld wordt nu besteed aan het nieuwe asfalt. 

Wat nu?

Voor GroenLinks is de Zoeken naar Balansvariant onacceptabel. Dat zullen we blijven uitdragen. Als gemeenteraadsleden zullen we in enkele  weken tijd alle dossiers moeten doornemen om tot een gefundeerd oordeel hierover  te komen.  Dat is erg kort en geeft ons weinig gelegenheid deskundigen en betrokkenen te raadplegen. Natuurlijk zullen we blijven proberen onze invloed uit te oefenen op de besluitvorming in de Provinciale Staten en de Tweede Kamer. We zullen erop blijven hameren dat deze weg het gevolg is van de eenzijdige gerichtheid op autogebruik. Er zijn alternatieven. En bovenal zullen we moeten bepalen wat wijs is in het opkomen voor onze bewoners en polders, voor onze welvaart en al het waardevolle wat weerloos is. Tenzij mensen zich weerbaar opstellen.