Voorzitter,

Ter voorbereiding op deze commissievergadering, mijn eerste commissievergadering, zat ik thuis met mijn laptop aan de keukentafel. Ik keek uit het raam en vanuit dat raam kijk ik dwars door de Schoolstraat met uitzicht op de Dorpskerk. En dat beeld, voorzitter, staat voor mij voor thuis zijn, me thuis voelen.

Tien jaar geleden ben ik met mijn vriendin in Voorschoten komen wonen. We konden een bovenwoning in de Schoolstraat huren, midden in het hart van dit dorp. Wij waren nieuw in Voorschoten, maar voelden ons hier al snel thuis. Een hechte gemeenschap, veel dorpsactiviteiten en een prachtige ambiance. In de jaren die volgden zijn we getrouwd, hier in deze raadszaal, en hebben wij drie zoontjes mogen krijgen die in dit fijne dorp opgroeien. Voorschoten is mijn en ons thuis geworden. 
Elke ochtend als ik naar mijn werk fiets, kijk ik ernaar uit om aan het eind van de dag weer terug te keren naar mijn thuis. 

Voorzitter, ik ben pas recent geïnstalleerd als commissielid. Alles hier in dit huis van de democratie is nieuw voor mij. Ik doe mijn best om nieuwe kennis te vergaren: mij in te lezen en mezelf onderwerpen eigen te maken. Onderwerpen waar ik eerder geen of nauwelijks kennis van had. In een aantal weken tijd ben ik dit dorp anders gaan bekijken. Elke gekapte boom, elke straat of stoep die open ligt voor werkzaamheden, een donker Beresteyn en de bouwwerkzaamheden bij Van der Valk naast de hotelkamers met statushouders. Ik fiets er regelmatig langs, maar nu met nieuwe gedachten en vragen.

Voorzitter, ik ben opgegroeid in deze regio, maar toen ik samen met mijn vrouw in Voorschoten kwam wonen, waren wij hier nieuw. Toch hebben wij ons hier vanaf de eerste dag welkom gevoeld in dit dorp. Zo’n warm welkom gun ik iedereen. Zeker voor de mensen die naar ons land zijn afgereisd op zoek naar asiel. Een onderdak. Een tijdelijk of definitief nieuw thuis.

En als ik nu kijk naar de spreidingswet en de gedachte achter die spreidingswet, dan kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat het idee achter deze wet is dat de provincies en gemeenten gezamenlijk optrekken. Niet afschuiven op anderen, maar een samenwerking tussen gemeenten die ervoor zorgt dat de huisvesting van asielzoekers iets is wat we samen voor elkaar kunnen krijgen. Zonder scheve ogen van andere gemeenten.

Voorzitter, GroenLinks staat voor een realistisch, humaan en rechtvaardig vluchtelingenbeleid. Als ik kijk naar het raadsvoorstel voldoet het voortzetten van de huidige situatie, waarin niet-toegewezen statushouders opgevangen worden in de Noodopvang bij Van der Valk, aan de eisen van het ministerie, maar wat is de ambitie van het college in Voorschoten?

De GroenLinks-fractie vraagt zich af of voortzetten van de huidige situatie voldoende is. Is dit in de lijn der gedachte van de spreidingswet? Recent nog zijn meerdere gemeenten, waaronder de gemeente Voorschoten, op de vingers getikt door de provincie. Als op 1 juli dit jaar niet genoeg statushouders gehuisvest worden, zal de provincie dit regelen op kosten van de betreffende gemeenten. En voorzitter, mijn fractie vraagt zich af of er geen financiële risico’s in de lucht hangen. Het contract met Van der Valk loopt t/m december 2028 en de financiering daarvan verloopt via het COA. Maar hoe stabiel is de financiële positie van het COA onder dit kabinet? En wie betaalt de rekening als het COA de kosten niet meer kan dekken? Zijn de risico’s voor het COA of loopt onze gemeente hier een risico?

Voorzitter, de GroenLinks-fractie is blij dat de gemeente voldoet aan de wettelijke voorschriften, maar vraagt zich wel af of er niet meer mogelijk is. Kan de gemeente niet meer doen om permanente huisvesting te verlenen aan statushouders? Dat zou zorgen voor doorstroom en dus nieuwe opvangplekken opleveren. Daarnaast biedt een woning hen die nu tamelijk geïsoleerd leven in de noodopvang van het Van der Valk-hotel, de kans een toekomst op te bouwen in onze samenleving, in ons dorp. 
Er moeten dan natuurlijk wel huizen zijn. En daarom zet GroenLinks - en dat weet u van ons - zich in voor de realisatie van meer sociale en betaalbare woningen. Huizen voor alle mensen die op zoek zijn naar een thuis.

En als ik het dan toch heb over een ‘thuis’, zou ik het ook graag nog even hebben over de Oekraïners die momenteel gehuisvest zijn in het gemeentehuis. Bij de behandeling van plannen voor het nieuwe gemeentehuis werd er door de wethouder geen antwoord gegeven op vragen over de toekomst van de huisvesting van deze Oekraïners tijdens de nieuwbouw of renovatie van het gemeentehuis en daarna. Een vraag die niet alleen door GroenLinks, maar ook door andere fracties is gesteld. Kan de wethouder aangeven welke voorstellen we hiervoor mogen verwachten?

Voorzitter, ik sluit af met een fragment uit het gedicht “Thuis” van Judith Herzberg:

“Thuis is waar men mij verwacht,
waar ik kan komen zonder kloppen,
waar iemand vraagt: ben je er weer?
en blij is als ik ja zeg.”

Dank u wel.