De raad nam 18 december afscheid van Leo Maat. Monique Lamers sprak hem toe. In een hilarisch eentweetje met afdelingsvoorzitter Steef Harlaar kreeg Leo een aantal passende geschenkjes overhandigd. Lees wat Monique over de vertrekkende fractievoorzitter vertelt.
(Foto gemeente Voorschoten)

Foto gemeente Voorschoten

Beste Leo,

Hier zitten  we dan, afscheid nemend van elkaar in de laatste raadsvergadering van het jaar 2008. Het is snel gegaan, je aanstelling: het ene moment ben je fractievoorzitter van GroenLinks in Voorschoten, het volgende moment wethouder in Leiderdorp. We zijn er trots op dat je gekozen bent om dit ambt te gaan vervullen. In Leiderdorp wacht je een grote uitdaging. Wij weten dat als iemand deze aan kan gaan, dat jij dat bent. Als fractievoorzitter heb je immers al laten zien de rust, het lef  en de ervaring te hebben om met complexe kwesties om te gaan.  Ze boffen maar in Leiderdorp… En wij gaan je missen.

Wat weemoedig gaan mijn gedachten terug naar hoe we zijn begonnen. In het najaar van 2005 werden de kandidaten voor de nieuwe raadsperiode geselecteerd. Onze voorgangers, Steef en Marijke, zouden niet meer meedoen. Een nieuwe club zou dan aantreden.  Wij, Walraven, jij en ik, hebben kennis gemaakt met elkaar en met de mensen die later commissielid werden en we zijn ongeveer een half jaar commissielid geweest alvorens raadslid te worden. Jij was de lijsttrekker bij de verkiezingen en later onze fractievoorzitter. Het was duidelijk dat jij als geboren Voorschotenaar het halve dorp kende en op de hoogte was van alles wat van belang was voor Voorschoten. Dat was erg belangrijk voor onze fractie.

In maart 2006 zijn we begonnen: alledrie nieuwkomers in de Voorschotense gemeenteraad. Jij was al actief geweest voor de PvdA als voorzitter en Claudia had in de gemeenteraad gezeten voor die partij, maar terecht kwam je later tot het inzicht dat je beter op je plaats was bij GroenLinks en ging je je inzetten voor deze partij.. Al direct gingen  we de coalitie-onderhandelingen in: GroenLinks had een zetel meer gehaald dan daarvoor en werd een serieuze coalitiekandidaat, de VVD vond dat de winnaars van de verkiezingen eerst maar met elkaar moesten overleggen en zo begonnen serieuze gesprekken met CDA en PvdA.  Er was al meteen een goede sfeer met de kandidaat-partners. Tijdens het eerste gesprek aten we kaneelkoekjes en we hebben het er later over gehad dat het daaraan lag dat het zo goed ging.

Daarom bieden we je nu ook kaneelkoekjes aan in de verwachting dat dit gesprekken in Leiderdorp ook zal vergemakkelijken.

 In juni trad het nieuwe college aan, met Marijke Kleijweg als onze wethouder. Het is altijd spannend hoe het onderling gaat tussen onbekenden, maar het ging goed en gaandeweg raakten we steeds meer op elkaar ingespeeld. Ook in spannende tijden behield je je rust en overzicht en dat was een goede zaak. Zo vond je het geen enkel probleem om voor de regio HollandRijnland het standpunt van de gemeenteraad van Voorschoten over de RijnlandRoute te verwoorden. Vanuit je politieke ervaring legde je uit, dat zaken die moeilijk lijken, dat helemaal niet hoeven te zijn. 

Je scherpzinnigheid en standvastigheid zijn al eerder geprezen. Ook je gevoel voor humor was kenmerkend: vaak konden we bij je bijdragen wachten op een grap. Dit hielp te relativeren. De door jou bedachte uitdrukking  “hysterisch tekort aan parkeerplaatsen” als antwoord op het door sommige anderen veronderstelde historisch tekort is bijvoorbeeld legendarisch.

Je nam mensen serieus en voor een volksvertegenwoordiger is dat natuurlijk een goede eigenschap. Je ging vaak  wandelen met de hond en sprak zo nogal eens met deze of gene. Wat je ook meteen ging doen in Leiderdorp. Dat is een goede manier om erachter te komen wat er leeft in je omgeving. Beer heeft zo een belangrijke bijdrage geleverd aan de invulling van je raadslidmaatschap.

Voor Beer hebben we dus ook een cadeautje.

Nu je een belangrijk deel van de regio gaat bestrijken, als Voorschotenaar in Leiderdorp, volstaat het niet meer je omgeving te verkennen, al wandelend met de hond.

Vandaar het nu volgende cadeau voor jou: op de fiets kun je verder gaan en het is ook erg gezond. Tegenwoordig zijn er allerlei karretjes voor achter de fiets op de markt. Kan Beer ook weer mee.

Met al deze activiteiten ben je vaak van huis. Als raadslid had je het druk, maar als wethouder zal dat niet minder zijn. Als mensen de politiek in gaan, moet het thuisfront ook wat inleveren. Claudia heeft je vaak moeten missen en dat zal dus nog even zo doorgaan.

We hebben voor haar een bloemetje meegenomen:  voor al die avonden die ze alleen moest zitten.

Onlangs maakten we een historische gebeurtenis mee: Barack Obama werd gekozen tot nieuwe president van de Verenigde Staten. Jij bent ’s nachts opgebleven om naar zijn toespraak te luisteren en was diep onder de indruk.

Daarom hebben wij gedacht je ter inspiratie een boek van hem te geven. Obama beschrijft hierin de geschiedenis van zijn familie.

En dat leek ons geschikt voor een familieman als jij.                               

Men zegt wel eens dat ik tegen uitdrukkingen in een vreemde taal ben. Dat is echter alleen zo als buitenlandse termen in een tekst  de inhoud vervagen. Om te laten zien dat ik buitenlandse uitdrukkingen waardeer, wil ik je er twee in de Franse taal meegeven.  Zelf ben ik geen soixantehuitard (68er), maar deze uitspraken vind ik zelf erg mooi en ik denk dat die van pas zullen komen in Leiderdorp:

Sous les pavés, la plage.

Soyez réalistes, demandez l’impossible.

oftewel:

Onder de straatstenen ligt het strand en

Wees realistisch, vraag het onmogelijke.

Tenslotte, Leo, wensen wij je veel succes toe in Leiderdorp.  We hopen je zo af en toe nog eens te zijn bij onze fractie.

Monique Lamers.