Het Leidse college kiest er voor om de RijnlandRoute via de Stevenshof, door Voorschoten en dwars door de Oostvlietpolder aan te leggen. Met wat slappe “inpassingsambities’ werd deze weg door VVD, CDA, SP en D66 geaccepteerd. Een dramatisch besluit voor de Leidenaar in de Stevenshof, dramatisch voor de prachtige natuur aan de zuidkant van Leiden en feitelijk het einde aan de breed gedragen eis dat de Leidse Oostvlietpolder groen moet blijven.

En dat terwijl er een uitstekend alternatief is. De Churchill Avenue scoort in alle opzichten beter wanneer het gaat over verbetering van leefbaarheid, innovatie, ruimtelijke kwaliteit en milieu. Juist de eisen waar een weg aan moet voldoen in het dichtst bebouwde gebied van Nederland, en waar Leiden zich kan laten zien als de kennis stad waar dit college altijd zo mee koketteert.
Genant was dat D66 zich eruit probeerde te redden door te melden dat dit nu eenmaal een provinciale keuze is. Juist D66 dat nog kort geleden de woorden sprak dat het beter is “rechtop te sterven dan op je knieën te leven” ging nu op haar rug liggen voordat het gevecht voor het Leidse belang ook maar is begonnen. Want dat deze keuze niet in het belang is van Leiden moest D66 toch zelf ook wel toegeven in het debat, een Leids volksvertegenwoordiger zou er toch het schaamrood van op de kaken moeten krijgen.

Verkeerswoordvoerder van D66 Peter Bootsma kreeg bijna een motie van treurnis aan zijn broek (met volgens de wandelgangen steun van PVDA/SP en VVD) omdat hij (hopelijk onbewust) de waarheid wel erg veel geweld aandeed. Dat hij vervolgens vervangen werd door zijn fractievoorzitter was wel exemplarisch voor het gedraai.

De SP sprak voorafgaande aan het debat grote woorden. De RijnlandRoute moest er in 1 keer goed komen, of helemaal niet. En de financiering hiervoor moest worden gevonden in het budget van de Ringweg Oost, waarmee die weg van de baan zou zijn. In de crisisvergadering die het Leidse college direct belegde werden de wensen van de SP van tafel geveegd. Met compleet lege handen werden zij binnen de coalitie gedwongen om de RijnlandRoute te steunen en was het “in 1 keer goed, of helemaal niet” van de baan. Respect was wel op zijn plaats voor de manier waarop Julian van der Kraats deze voor hem vernederende gang van zaken op een zeer eerlijke manier beschreef. Maar wat de SP nog te zoeken heeft in dit college is mij een raadsel.

Al met al een heftig debat. De wens om in Leiden tot een betere bestuurscultuur te komen lijkt sinds gisteren een flink eind teruggeworpen. De manier waarop er tussen raadsleden onderling werd gesproken was vaak erg hard, persoonlijk en eigenlijk over de grens (bijvoorbeeld het twitterbericht van Eva de Bakker (SP) “liegen en bedriegen, sommige raadsleden van D66 gaan er nog steeds mee door”), maar zij was zeker niet de enige.
Het besluit over de RijnLandRoute is genomen op basis van machtspolitiek, en niet op basis van feiten, samenwerking of draagvlak. Het volgende dossier waarin het college deze houding tentoon spreidt komt er alweer aan getuige dit bericht over de Ringweg Oost.
Zolang ik in de gemeenteraad zit zal ik mij verzetten tegen deze manier van werken. De overheid moet naar oplossingen zoeken samen met burgers. Nu ligt er een besluit dat alleen op het stadhuis is uit te leggen als compromis van een clubje politici in een achterkamer. De kiezer zal het zich herinneren in 2014….

Pieter Kos, fractievoorzitter GroenLinks Leiden